شعار “خداوند در جزئیات است” ، کاملاً در خیره کننده‌ترین اثر مسکونی او میس وندروهه یعنی خانه فارنزورث قابل دیدن است.

مدرنیست آلمانی-آمریکایی میس وندروهه به طور گسترده ای به شعار کلاسیکش “خداوند در جزئیات است” است، یک مانترا که کاملاً در هر جزء باریک از نمادین ترین محل سکونت خود ثبت شده است: خانه فارنزورث، معتقد بود.

همانطور که معمار و نویسنده گئورگ ویندک در کتاب جدید خود درباره مسائل ساختمانی خلاصه می‌کند، تعطیلات آخر هفته در اتاق دکتر ادیت فارنزورث نشان دهنده اکتشافی سازش‌ناپذیر از “پتانسیل هنری بخش‌های فولادی سازه” است. قدرت ذاتی این ماده به میس وندروهه اجازه داد تا به زبان معماری ایده‌آل خود برسد، تبلور ایده های دقیق مربوط به نور، فضا و بیان ساختاری.

خانه فارنزورث میس وندروهه در یک مکان زیبا و ساحلی در کنار رودخانه فاکس در روستاهای ایلینوی واقع شده است. میس قصد داشت ساختاری ایجاد کند که بتواند با کمترین مانع چشم‌اندازهای حومه را به تصویر بکشد. ویندک این شکل از معماری خانه شیشه‌ای میس وندروهه را به عنوان “چارچوب بدون بدن” توصیف می کند. ساختمان را به ساده ترین عناصر آن تقطیر می کند و از همه مواردی که می تواند برای عملکردهای اصلی ساختمان اضافی به نظر برسد اجتناب می کند.

میس برای طرح ساختمان از منطق سفت و سختی استفاده کرد ، که توسط زمینه وسیع تری تعریف شده است. ویندک توضیح می‌دهد: “چشم‌انداز اطراف باعث ایجاد نسبت مستطیلی و شبکه ساختاری خانه فارنزورث میس وندروهه می شود. سه ردیف ستون به موازات رودخانه اجرا می شود. آنها با تیرهایی متصل هستند که از تیرهای عرضی کوچکتر پشتیبانی می کنند. ” عناصر عمودی ریتم آهنگین درختان اطراف را تکرار می کنند، در حالی که اعضای افقی با سطح رودخانه همسو هستند.

این “سیستم خمشی یک طرفه” برای استفاده در مقاطع فولادی نورد ایده‌آل است و تمام اسکلت ساختمان اساساً با مجموعه ای از قطعات تعریف می‌شود. شکل آنها عملکرد ساختاری آنها را نشان می‌دهد و اندازه آن‌ها نشان‌دهنده بزرگی باری است که باید در برابر آن مقاومت کنند. ”

از آنجا که محل اقامت در یک ساختار مسقف مسطح و یک طبقه قرار دارد، بارهای عمودی نسبتاً ناچیز هستند.

در حالی که بسیاری از معماران سعی می‌کنند چنین جزئیاتی را در پشت نمای ساختمان یا دیوارها پنهان کنند، میس وندروهه در خانه فارنزوث ماهیت تکتونیکی فولاد را جشن گرفت و به بینندگان این امکان را می‌دهد تا فوراً نحوه ایستادن سازه و مصالح آن را درک کنند. بین این ستون ها، صفحات کف و سقف دارای لبه هایی با تیرهای مقطع C هستند که در گوشه ها پیچیده می‌شوند تا یکپارچگی را ایجاد کنند.

به نظر می‌رسد که تیرهای I عمودی از کنار آنها به زمین می‌آیند و شبیه قایق‌هایی هستند که بر روی رودخانه مجاور حرکت می‌کنند. مشخصه این ساختمان بی‌وزنی ظاهری است که استحکام مصالح ساختمانی اولیه آن را نادیده می گیرد. ویندک توضیح می‌دهد: ” میس وندروهه از اتصالات پیچ دار معمولی برای قسمت‌های نامرئی چارچوب استفاده می کند. تمام اتصالات قابل مشاهده جوش داده شده‌اند. “

زیبایی حاصله بکر است و هر جزئیات خود را به مأموریت اصلی معمار – ایجاد جلوه ای متعالی از آرمان‌های مدرنیستی – می‌رساند. علی رغم ماهیت آینده‌نگرانه، خانه فارنزورث میس وندروهه نیز به شیوه های هنری باستانی اشاره می کند: ستون های میس نماهای مناظر اطراف را تجزیه می‌کنند و آن‌ها را به تصاویری مسطح تبدیل می‌کنند که تابلوی نقاشی شده دیوارهای صفحه ژاپنی را تداعی می‌کند. این ساختمان به طور موثر هنر و معماری را ادغام می‌کند و همچنان به عنوان یکی از شاهکارهای مهم میس وندروهه باقی می‌ماند.