تصمیم گرفتیم تأثیرات تجربی فضایی را بر رفاه هر فرد ، بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس روانی بنویسیم. چراکه معماری نه تنها از طریق ارگونومی به سلامت فیزیکی کمک می کند ، بلکه بر احساسات ما نیز تأثیر می گذارد.
متخصصان این حوزه از قبل با استراتژی های طراحی برای محیط های سالمتر آشنا هستند. مانند تهویه و روشنایی طبیعی، سیستم های کنترل آلوگی صوتی و انتخاب مناسب مصالح و مبلمان. اما تعداد کمی از مردم درک عمیقی از چگونگی تأثیر روانشناسی فضاها بر رفتار انسان دارند.
به عنوان مثال، در فضاهای کاری، استراتژی های کلیدی برای بهبود رفاه کارمندان وجود دارد. فضاها و مبلمان همه کاره می توانند چیدمان های متنوعی را ارائه دهند که خلاقیت بیشتری را مهیا می کنند. و همچنین با بهینه سازی تجربه فضایی هر فرد به یکنواخت شدن کار کمک می کند. ایجاد فضاهایی برای تعامل و همچنین فضاهایی برای انزوا ضروری است، بنابراین افراد می توانند بهترین فضا را برای هر لحظه و فعالیت خاص انتخاب کنند. علاوه بر این، جنبه هایی مانند زیست گرایی – از جمله اثرات درمانی و آرامش بخش رنگ سبز، فراتر از جنبه زیبایی آن – و ایجاد فضاهای خارجی نقش اساسی در بهبود کیفیت فضا دارند، که در نتیجه باعث بهبود روحیه و سلامت روان افراد می شود.
فضاهای شهری
این امر در مورد مناطق شهری نیز صدق می کند ، نه تنها در فضاهای داخلی. با شروع این پرسش که فضای عمومی چگونه با سلامت روان ارتباط دارد، می توانیم به روانشناسی در مقیاس عمیق تر نگاه کنیم تا بفهمیم چگونه رابطه بین مردم و ساختمانها بر جامعه تأثیر می گذارد. به گفته یان گل “تجربه آسایش و رفاه در شهرها با نحوه هماهنگی ساختار شهر و فضای شهر با بدن انسان، حواس انسان و ابعاد و مقیاس فضایی مربوطه در ارتباط است.” برای دستیابی به یک شهر سالم، در نظر گرفتن رابطه بین برنامه ریزی شهری و سلامت عمومی ضروری است. مانند اهمیت درختان به عنوان زیرساخت های بهداشت عمومی، زیرا بسیاری از مطالعات نشان داده اند که گیاهان برای کاهش میزان افسردگی ، آسم و بیماری های قلبی منابع بسیار مفید هستند.
منبع
Architecture and Health: How Spaces Can Impact Our Emotional Well-Being
