مشارکت هنرمند پرفورمنس، مارینا آبراموویچ، با WeTransfer یک تجربه چند حسی را در یک کارخانه آبجوسازی سابق در Shoreditch به ارمغان آورده است.

مارینا آبراموویچ در تلاش برای عبور از بدن فیزیکی خود و زندگی ابدی، کارهای عجیب و غریب زیادی انجام داده است.

در طول دوران حرفه ای خود، این پیشگام هنرهای پرفورمنس، محدودیت های جسم و ذهن خود را پشت سر گذاشته است. از تحمل درد، خستگی و آسیب جسمانی در پی تحول عاطفی و روحی-از یک اقامت سه ماهه در سراسر دیوار چین با شریک سابق او اولای در سال 1988- تا اجرای 700 ساعته وی با عنوان “هنرمند حضور دارد” در موزه هنرهای مدرن نیویورک در سال 2010.

اما در سالهای اخیر، او رسانه ها و مدیوم های مختلف آزمایش کرده است تا بتواند زندگی پس از مرگ خود را ادامه دهد. بعضی موفق تر از دیگری بوده اند. اما هنرمند صربستانی در آخرین تلاش خود برای غلبه بر این حس فانی بودنش، با خدمات انتقال فایل مبتنی بر اینترنت WeTransfer در یک تجربه همه جانبه در لندن همکاری کرد.

خوب ، از نظر فنی WePresent، یک پلتفرم هنرهای دیجیتال کمتر شناخته شده است. آنها با هم یک تجربه پنجره بازشو مارینا آبراموویچ ایجاد کرده اند. این نمایشگاه که “Traces” نامیده می شود، در آبجوسازی اولد ترومن در محله پر جنب و جوش Shoreditch لندن برپا شده است و دارای پنج اتاق است که هریک از آنها یادگاری چیزی است که در زندگی و کار او در پنج دهه گذشته مهم بوده است.

اتاق اول به گل رز اریکو اختصاص داده شده است، گیاهی بیابانی که آبراموویچ می گوید تجسم ایمان او به قدرت زندگی است. با ورود به اتاق دوم، بازدیدکنندگان با نمایشی از نور متحرک، الهام گرفته از شب پرستاره ون گوگ، روبرو می شوند. (هنرمند می گوید این نقاشی بیانگر درک او از کیهان است. اما حتی طرفداران آبراموویچ در بین ما نمی توانند کمی تردید داشته باشند که این تلاشی برای در راستای همراهی با مد است، اتفاقی که در چند سال اخیر مرتبا در نمایشگاه ها تکرار شده است.)

در اتاق سوم، بازدیدکنندگان در اطراف یک تکه بزرگ کوارتز باستانی نشسته اند تا کار سینمایی بلور آبراموویچ در سال 1991 را تجربه کنند. بعد، اتاق چهارم، یادآور مقاله مهم سوزان سانتاگ در مورد تماشای درد دیگران است. که به گفته هنرمند به پرورش حساسیت او نسبت به درد انسان کمک کرد. سرانجام، در اتاق پنجم، اتاقی که به صخره ای از مریخ اختصاص داده شده است، بازدیدکنندگان می توانند به صدای ضبط شده از آثار او در سال 2015 گوش دهند و نام 10 هزار ستاره را بخوانند (در اینستالیشنی که من نمی توانم به آن توجه کنم. شبیه به یک هنرمند بسیار پر سر و صدا است: یایو کوساما)

آبراموویچ در یک بحث گسترده با تیم مارلو، مدیر آکادمی سلطنتی لندن، که نمایشگاه عقب افتاده ای را با این هنرمند در سال 2023 برگزار می کند، در مورد علاقه خود به ساختن میراث خود صحبت کرد. “آنچه در مورد عملکرد فوق العاده قدرتمند است، غیر مادی بودن آن است. آبراموویچ می گوید هیچ چیزی جز خاطرات تماشاگران باقی نمانده است.”

او در حالی که برخی از اجراهایش عکاسی شده اند و با ایده اجرای مجدد آثاری پس از مرگ معاشقه کرده است -“کار شما دیگر مال شما نیست، شما آن را به جهان واگذار می کنید” او اشاره کرد که “هرگز” به کسی اجازه نمی دهد برخی از خطرناک ترین پرفورمنس های خود را تکرار کند، مانند ریتم 0، یک اجرای پر مخاطره که هنرمند در استودیو مورا در ناپل در 1974 انجام داد، هنگامی که او فقط 23 سال داشت: به مدت شش ساعت، وی از بازدیدکنندگان دعوت کرد از هر 72 شی که روی میز گذاشته بود، از پر تا اره، به هر نحوی که می خواستند، روی بدن او استفاده کنید.

“من یک روز خواهم مرد – شما چه می کنید؟” او گفت. دیجیتال یک راه حل است و واقعیت ترکیبی راه حل دیگری است.” یک نسخه دیجیتالی از این تجربه به طور همزمان در WePresent اجرا می شود (آبراموویچ به مدت یک سال مدرس مهمان این پلتفرم بوده است)، همراه با توجه به پنج هنرمند نوظهور پرفورمنس و تجلی دیجیتالی کلاس اصلی او، روش آبراموویچ.

دیگر پرفورمنس های اخیر این هنرمند شامل کار در سبک های مختلف اجرایی، مانند اپرا – مانند 7 مرگ ماریا کالاس، که سال گذشته در مونیخ به نمایش درآمد – و ایجاد یک تجربه سینمایی همه جانبه از اثر، هفت مرگ، که در حال حاضر در گالری لیسون در حال نمایش است.

“آثار” مارینا آمبراموویچ تا 12 سپتامبر در کارخانه آبجوسازی اولد ترومن، در لندن به نمایش در می آید. بلیط ها را می توان بصورت آنلاین رایگان رزرو کرد.

این مقاله از وبسایت آرت نت ترجمه شده است.