حساب های اینستاگرام مانند vintagebathroomlove رهبری حرکت حمام یکپارچه سازی با سیستم عامل را بر عهده داشته اند. آنها با تأکید بر قدردانی از افراد قدیمی و پر جنب و جوش، هزاران پیرو خود را دعوت می کنند تا یکی از مهمترین عناصر طراحی داخلی را انتخاب کنند: هویت. با در نظر گرفتن این تجدید حیات، ما تصمیم گرفتیم تا روند کاشی حمام در گذشته را مرور کنیم تا درک بهتری از جایی که ممکن است در آینده به آن برسیم داشته باشیم.
اوایل قرن بیستم؛ آرت دکو
اگرچه حمام های کاشی شده از دیرباز بخشی از زبان محلی ساختمان های مسکونی بوده اند، اما در طول قرن بیستم به بعد چندین بار دوچرخه سواری کرده اند. اوایل دهه 1900 به طور قابل توجهی فایده ای داشت و سرویس های بهداشتی برای داشتن ظاهری تمیز و یکنواخت دارای رنگ اولیه بودند-کاشی های مترو و کف کاشی های کلاسیک شش ضلعی گل سیاه و سفید را در نظر بگیرید. اتفاقاً، به نظر می رسد سبک های اولیه حمام های کاشی شده بیشتر مطابق با روندهای “مدرن” امروزی است.
در طول سالهای 1920 و 1930 ، طراحان تشخیص دادند که اتاق پودر می تواند از لمس شعله ور استفاده کند. رنگهای عمیق بنفش ، زرد و سبز هنگامی که مردم به بافتهای تصویر سازی شده مانند امواج اقیانوس، الگوهای آرت دکو، گلها و میوه ها دور می شدند ترجیح بیشتری یافتند. دوران آرت دکو طراحی حمام ها مجلل بود، جشن بافت و رنگ. حمام ها و دوش ها اغلب زیر طاق های کاشی کاری شده خود قرار می گرفتند؛ در شاخ و برگ های متنوع سرامیک که آرامش ایجاد میکرد.
دهه 50 و 60: هماهنگی رنگ های زیبا
سال ها بعد، کاشی حمام های میانه قرن رنگ و نشاط سالهای گذشته را، با ریاضت اقتصادی پس از جنگ دوباره تفسیر کردند. در دهه های 50 و 60، رنگهای کلاسیک حمام صورتی پپتو ، آبی کودکانه و البته سبز یشمی بود. کاشی های مربع ده در ده سانتی دیوارها را پوشانده اند، در حالی که کف با کاشی های موزاییک کلاسیک ورسای مجهز شده است. سرویس بهداشتی نیمه قرن اگرچه مینیمال تر از مدل قبلی خود بود اما توجه ش به جزییات کاهش نیافت.
دهه 70: بیشتر، بیشتر است
ماکسیمالیسم در دهه 70 بازگشت عظیمی داشت. حمام های عمیق و دلپذیر مانند گودال های گفتگو ساخته شده اند ، احتمالاً به این دلیل که بیش از یک نفر را در خود جای داده است. حمام ها از رنگهای گرم و محصور به بهترین رنگ-به بهترین شکل ممکن-با رنگ های گرم و هندسه های عربی تبدیل شدند.
دهه 80: در آغوش تجمل
در دهه 1980، حمام های درجه یک بزرگ بودند، با سرخس و عاج، اغلب سفید با لکه های نارنجی یا سبز رنگ سفید. برخی از طراحان حتی آنقدر شجاع بودند که بتوانند فرش را به تن کف کنند. موضوع اصلی “الهام گرفته از آبگرم” با تأکید بر تجدید تجربه حمام بود: وان جکوزی ، سونا مرطوب ، نور ملایم. پالت های رنگی محدود، نویز بصری را بدون هیچ گونه مزاحمتی حفظ می کند. در حالی که بسیاری از فضاهای داخلی با چوب فضای حمام را ایجاد می کردند، الگوهای موزاییکی بودند که بیشتر استفاده می شدند.
دهه 90: بژ در همه جا
محبوب ترین رنگ دهه 1990 بطور غیر قابل توضیح بژ بود و حمام ها نیز از آن پیروی کردند. آنها اغلب دارای کاغذ دیواری حاشیه ای یا نقوش با دست، مانند برگ یا گل بودند. بلوک های شیشه ای یک ویژگی برجسته بودند، چه به عنوان پنجره و چه به عنوان بخشی از مبلمان استفاده شوند. ارتفاع لوکس گرانیت بود و در همه نوع خانه در صفحات میز پیدا شد. تقریباً همه حمام های دهه 90 دارای کف کاشی بژ، گاهی اوقات مرمر مصنوعی یا اصلی بودند. با کابینت های چوبی رنگی متوسط تفاوت زیبایی داشت.
زمان حال: وینتیج؛ دوباره از نو
گذشته می تواند شاخصی برای آینده طراحی داخلی حمام باشد. حتی در دهه 70 در طراحی خانه فردیت خارق العاده ای وجود داشت ، سپس به نظر می رسد همه تازه شروع به پیروی از روندهای منحصر به فرد کرده اند … من احساس می کنم مردم می خواهند با رنگ کمی ماجراجو باشند و واقعاً اجازه دهند شخصیت خود بدرخشد.
