در تپه های روستای Welland، واقع در نورتهمپتونشایر در مرکز انگلستان، خانه ای زیبا میان بناهای تاریخی بازسازی شده است. در میان بناهای مجلل و خانه های تزئینی، خرابه های کارخانه کاغذ سابق قرار دارد. چهارصد سال پیش، هنگامی که دیوارهای آجری آن در حال فروپاشی کامل بود، این ساختمان محل کارخانه ای بود که نام خود را برای تولید کاغذ به شهرت رساند.
امروزه این ملک متعلق به مدیر پروژه بازنشسته و همسرش است که از مشاوران یک مدرسه محلی است. اگرچه انگیزه اولیه این زوج تخریب ویرانه و ساخت مجدد روی آن بود. اما پس از مشورت با معماران ویل گمبل، دیدگاه متفاوتی ظاهر شد.
استودیوی در حال ظهور به جای مشاهده ویرانه به عنوان یک محدودیت، به دیوارهای تاریخی به عنوان یک ویژگی منحصر به فرد نزدیک شد. بنابراین، آنها به جای تخریب ویرانه، پیشنهاد “یک ساختمان در داخل یک ساختمان” کردند. نتیجه یک بیانیه معاصر حیرت انگیز است که از لایه های تاریخ معماری نشأت می گیرد و به درستی “کاغذ دیواری” نامیده می شود. در بخش نوسازی پروژه مسکونی جوایز Architizer’s 2021 A+Awards ، این بازسازی از دید عموم مردم برنده اعلام شد.
معماران با قرار دادن دو حجم سبک در داخل دیوارهای بنا، با حفظ ظرافت و حفظ یکپارچگی ساختار موجود، فضا را افزایش دادند. در پشت این پنجره های شفاف این بنا، نشیمن و آشپزخانه جدید درون دیوارهای خرابه قرار گرفته است. در همین حال، امتداد دیوار آجری به سوله متصل می شود – اکنون خانه به اتاق خواب اصلی و یک سوئیت شامل اتاقهای پذیرایی تبدیل شده است.
از آنجا که کارخانه کاغذ سازی یک بنای تاریخی بود، یک باستان شناس بر این تغییر نظارت کرد تا اطمینان حاصل شود که ساختار تاریخی هیچ خسارتی در این فرایند نمی بیند.
ویل می گوید: “تمام کانسپت اصلی این بود که چیزی را پوشانده نشود.” این یک پروژه بسیار صادقانه بود – ما فقط از مصالحی که در اطراف ما بود بیشترین استفاده را کردیم. ” بخشی از مهارت در بازسازی این است که چگونه جنبه های هر سه منطقه – خانه ، سوله و ویرانه – برجسته شده و در نتیجه از یکدیگر متمایز می شوند.
در داخل و خارج، یک پالت از مواد طبیعی انتخاب و در معرض دید گذاشته شد. بسیاری از آنها به تاریخ محوطه و بافت روستایی اطراف آن ارجاع دارند. به عنوان مثال، دیوارهای خارجی از مواد بازیافتی ساخته شده است. بسیاری از آنها در محل یافت شده است. مانند بلوط و آجر بازیافتی. در صورت امکان مواد جدید به صورت محلی تهیه شده است. این راه حل نه تنها مقرون به صرفه و پایدارتر از تامین (و واردات بالقوه) مواد جدید بود. این حرکت در بازسازی همچنین با هدف ایجاد یک افزودنی ظریف بود به طور حساس با محیط اطراف خود ترکیب شود.
این رویکرد ثمربخش بود و نه تنها به حفظ یک بنای تاریخی منجر شد، بلکه به کشف عناصر معماری زیبا و فراموش شده نیز منجر شد. به عنوان مثال ، در طول مراحل ساخت تیم تیرهای بلوطی به طول شش متر را کشف کرد که به خوبی حفظ شده بودند. آنها از این کشف خوشحال شدند و چوب را در بازسازی داخلی خود استفاده کردند و آنها را به عنوان لنگه هایی در بالای درها قرار دادند. به همین ترتیب، در بازسازی یک درب قدیمی قدیمی به میز قهوه تبدیل شد. در مناطقی که دیوارهای خراب نیاز به وصله داشتند، تیم سنگ را از باغی در نزدیکی خود تهیه کرد – مواد به احتمال زیاد از همان معدن بوده و پتینه آنها به طرز چشمگیری مشابه است.
فولاد Cor-ten ، که پتینه زنگ زده آن متمایل به قرمز آجرهای و رنگ های خاکی دیوارهای ویرانه است، توسط یک کارگر فلزی محلی ساخته شده است. به این روش های متعدد، قدیمی و جدید می پیوندد و آنها را مانند روبان زنگ زده متحد می کند.
در حالی که حفظ و مداخله حداقل ساختار تاریخی منطق محرک زیبایی ظاهری بود، در داخل، معماران رویکرد کمی متفاوتی را اتخاذ کردند. در عوض، آنها به دنبال یک زیبایی تمیز، معاصر و حداقل بودند. برای این منظور، مبلمان کم ارزش و مکمل به دقت انتخاب شده اند تا در جلب توجه با معماری رقابت نکنند.
این بدان معنا نیست که طراحان به طور کامل به ساختار تاریخی موجود پشت کردند. با این حال، در داخل، عناصر ساختاری کلیدی به طور استراتژیک نشان داده شده است. کف بلوط را با چوب سفید درمان کردند تا ظاهر آن سفید شود، و فولاد که ساختارهای مختلف را به هم متصل می کند در معرض دید قرار گرفت.
خطوط تمیز و معاصر صندلی کنار پنجره و آشپزخانه طوری طراحی شده اند که با طبیعت بی نظم ویرانه در تضاد بوده و موضوع مداخله معاصر را در زمینه ای تاریخی ادامه دهند. خطوط آرام و تمیز رنگ مشکی کابینت آشپزخانه این تضاد را بیشتر می کند. با این حال ، نقوش قدیمی/جدید هرگز بیشتر از در شب ها آشکار نمی شود، زمانی که ویرانه های کارخانه از نظر استراتژیک روشن شده و مداخلات مدرن در تاریکی پوشانده شده است. برخلاف بناهای تاریخی که به طور مشابه روشن شده اند، مداخله درخشان به خانواده اجازه می دهد تا از آرامش خانه خود از خرابه های خود لذت ببرند.
