“مکان سوم” اصطلاحی است که توسط جامعه شناس ری اولدنبورگ ابداع شده است و به مکانهایی اطلاق می شود که افراد بین خانه (مکان “اول”) و محل کار (مکان “دوم”) در آن وقت می گذرانند. آنها مکانهایی هستند که افراد در آن ایده ها و افکارشان را تبادل می کنن، اوقات خوشی دارند و روابط اجتماعی ایجاد می کنند.
در این مقاله معرفی سریال That 70’s Show توضیح دادم که مکان سوم ها در سریال ها و ایجاد تعلق در ذهن مخاطبان چگونه عمل کردند.
مکان سوم کجاست؟
اولین مکان شما خانه شما است، یک فضای خصوصی و داخلی. مکان دوم شما کار شما است. یک تجربه اجتماعی سازمان یافته و جایی که احتمالاً بیشتر وقت خود را در آن می گذرانید. مکان سوم شما جایی است که می توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید. افکار و رویاهای خود را به اشتراک بگذارید و از آن لذت ببرید.
مکان سوم لنگر اجتماع و معمولاً یک محیط عمومی است که میزبان تجمعات مکرر و غیررسمی مردم است. نمونه هایی از آن محیط هایی مانند کلیساها، کافه ها، باشگاه ها، کتابخانه های عمومی، پارک ها یا اغلب مکان هایی مانند کافه هایی مثل لمیز یا سام کافه هستند.
اکثر مردم به مکان سوم خود وفادار هستند و به طور منظم برای آرام شدن و معاشرت به آن برمی گردند. بهتر است این مکان در نزدیکی خانه یا محل کار شما واقع شود.
چرا به مکان سوم نیاز دارید؟
داشتن مکان سوم برای معاشرت خارج از خانه و محل کار برای سلامت بسیار مهم است. زیرا که باعث ایجاد حس ارتباط و تعلق می شود. خیلی ها به صورت طبیعی همچینی جایی را برای خودشان ساخته اند یا چندین تا پیدا کرده اند. در حالی که بعضی ها هنوز مکان سوم خودشان را کشف نکرده اند.
مهم نیست که چقدر شغل یا زندگی خانگی خود را دوست دارید. به مکانی برای دور شدن از محل کار و به مکانی غیر از خانه خود برای گذراندن اوقات فراغت نیاز دارید. و اگر در خانه کار می کنید یا بچه دارید، مکان سوم می تواند تنها چیزی باشد که شما را از خانه بیرون می آورد.
ویژگی های مکان سوم
- مردم آنجا هستند زیرا می خواهند آنجا باشند. هیچ پیوند مالی ، سیاسی، حقوقی وجود ندارد و نیازی به دعوت نیست. حتی اگر روزها یا هفته ها به مکان سوم خود باز نگردید ، بازگشت شما با اشتیاق استقبال می شود. ولی مثلا اگر بعد از چند روز غیبت بی دلیل، وارد محل کار یا خانه خود شوید، به احتمال زیاد با مدارک طلاق یا اخراج مواجه خواهید شد تا استقبال شاد.
- افراد را از هر قشر و گروهی می پذیرد. این مکان سطح بی تکلفی است که در آن وضعیت اقتصادی و اجتماعی اهمیتی ندارد. هیچ پیش شرطی برای مشارکت وجود ندارد. بدون سلسله مراتب اجتماعی، احساس مشترک بین مردم آن رشد می کند.
- مکالمه بازیگوشانه در درجه اول اهمیت قرار دارد. لحن معمولاً خوش اخلاق و پر جنب و جوش است و مکالمه احتمالاً محرک و جذاب است.اینها مکانهایی هستند که طنز و شوخ طبعی آزادانه اجرا می شود. و مردم برای به اشتراک گذاشتن ایده ها و رویاهای خود آماده هستند.
- مکانهای سوم باید به آسانی قابل دسترسی باشند. به این معنی که آنها در موقعیت مناسبی قرار دارند (در حالت ایده آل در فاصله کمی از خانه شما). و نیازی به رزرو ندارند.
- بهترین مکانهای سوم دارای تعدادی از افراد عادی هستند که به طور معمول به آنجا برمی گردند. آنها بخش مهمی از روحیه و فضای آن مکان هستند. اگرچه پیدا کردن یک چهره آشنا در مکان سوم آسان است، اما برای افراد تازه وارد نیز باز است. افراد همیشگی نیز برای کمک به افراد جدید در استقبال و تشویق آنها حضور دارند.
- حس صمیمیت خانه را دارند. آنها معمولاً در مکانهای ساده و معمولی واقع شده اند و حال افاده ای ندارند. باید قابل دسترسی باشد – مانند یک اتاق نشیمن برای جامعه.
درونگراها هم به مکان سوم احتیاج دارند اما چطور؟
برای بسیاری از مردم ، پارک یا کافه ممکن است مکان سوم آنها باشد. با این حال، پس از گذراندن دو روز در کنفرانس واقعیت مجازی 2019 در سانفرانسیسکو، این ایده که مکان سوم حتی نیازی به حضور در این دنیای فیزیکی ندارد، به وجود آمد. دنیای مجازی ممکن است به عنوان مکان سوم برای برخی افراد مکان مناسبی باشد.
افراد درون گرا، افراد خانه دار و هرکسی که نتواند به مکان سوم سفر کند نیز به چیزهایی نیاز دارد: دسترسی ، ارتباط ، فضایی برای آسیب پذیر و اصیل و ایمن بودن. غالباً مکان سوم به یک هنجار تبدیل می شود که در زندگی روزمره و هفتگی مردم ادغام می شود. به حدی که می تواند به یک عادت تبدیل شود و حتی برای آن بدیهی تلقی شود. سومین میتواند ویژگی مشترک بعضی از افراد شود و می تواند بخشی از هویت فرد باشد.
مکانهای سوم می توانند به ارتباط و تعلق خاطر کمک کنند. نیاز به ارتباط انسانی مهم نیست که در چه شکلی باشد، به ویژه در شرایط کنونی و فراگیر تنهایی.
در یک دنیای سلامت مجازی ، شرکت کنندگان می توانند به عنوان مثال خود را در کلاس ها غوطه ور کنند و به گروهی با اهداف مشترک تبدیل شوند. این یک جامعه در هر کجا و هر زمان برای هر کسی در دسترس است. دنیای مجازی به شرکت کننده این امکان را می دهد که با دوستان خود به رقص بپردازد یا به سادگی صحبت کند و ارتباط برقرار کند. مردم عملاً می توانند بدون دردسر رفت و آمد با هم در ساحل قدم بزنند. در دنیای مجازی یک احساس تعلق فوری وجود دارد.
مکان سوم و سلامت
امروزه اکثر مردم می دانند که ارتباط اجتماعی می تواند در مدیریت بیماری های مزمن با گرد هم آوردن افراد برای ایجاد شبکه حمایتی از افراد همفکر که می توانند رفتارهای مثبت سلامت را تحت تأثیر قرار دهند، مفید باشد. افرادی که با بیماری های مزمن زندگی می کنند، نیازمند حمایت در پذیرش و حفظ رفتارهای لازم برای داشتن یک زندگی سالم هستند. با این حال، پشتیبانی تک به تک از مراقبین می تواند گران باشد یا به دلیل سختی سیستم های مراقبت های بهداشتی قابل گسترش نیست.
به عنوان مثال، در ایالات متحده، 60 درصد از پزشکان بین 13 تا 24 دقیقه برای هر بیماری برای بیماری های مزمن وقت صرف می کنند، در حالی که در هند این مشاوره فقط دو دقیقه طول می کشد. بدون حمایت مداوم از مراقبین – چه برای مراقبت های پیشگیرانه و چه درمانی – شرایط مزمن را نمی توان به طور موثر درمان کرد، که منجر به بستری شدن در بیمارستان و پیامدهای نامطلوب سلامتی می شود.
در آینده، فناوری های دیجیتالی مانند واقعیت مجازی و دنیای مجازی می توانند انقلابی در مراقبت های بهداشتی و رفاه ایجاد کنند. برای بیماران، مراقبین و کارفرمایان و از همه مهمتر شرکت کنندگان. این، در اصل، یک ارتباط اجتماعی واقعی است، حتی اگر اینطور به نظر نرسد.
منابع
